Opzet verhaal (op einde na)

‘Pino gaat op zoek’ (werktitel)

Op (een nog nader te bepalen) plek ligt een eenzaam ei.
Uit dit ei komt onze kleine Pino.

De kleine Pino ziet geen andere dieren die op hem lijken.
Dus besluit hij op zoek te gaan naar zijn familie.

Wanneer hij langs een vijver loopt, ziet hij iemand. Het is een jonge salamander.
Pino vraagt de salamander of hij familie is.
De salamander vertelt dat hij onder water woont en graag kleine waterbeestjes eet.
Maar Pino houdt niet van water en waterbeestjes eten vind hij maar een vies idee.
Daarnaast lijken ze ook niet erg op elkaar: salamander heeft gladde natte huid (geen schubben) en een lange staart.
Ze zeggen elkaar gedag en Pino gaat verder op zoek.

Onderweg komt Pino een kleine anolis tegen.
Pino stelt zichzelf voor en vraagt de anolis of hij ook een salamander is.
Maar de anolis vertelt dat hij een hagedis is, want hij heeft schubben en dat hij houdt van in de zon opwarmen.
Pino merkt op dat hij ook schubben heeft en ook hij houdt van de zon. Dus hij is ook een hagedis.
Maar hij lijkt niet op anolis, want die is groen(en bruin) en heeft een rode keelzak als hij praat.
Als ze afscheid nemen, vertelt anolis Pino, dat er heel veel verschillende soort hagedissen zijn. En wenst hem succes met het vinden van zijn familie.

In een boom hangt een grote groene leguaan die aan het luieren is.
Pino vraagt de leguaan of hij ook een hagedis is. Wanneer deze bevestigend antwoord, vraagt Pino of hij familie is van hem.
Leguaan vraagt Pino om naar boven te klimmen, zodat hij hem beter kan bekijken. Maar Pino kan niet in de boom klimmen.
Dan kunnen ze geen familie zijn, want leguaan houdt van klimmen. Maar ze lijken ook niet erg op elkaar. Leguaans stekels zitten op zijn kop en rug, die van Pino op zijn staart.
Ze nemen afscheid en leguaan wenst Pino succes.

Als Pino uitrust tegen een rots, gaat hij bijna op een kleine kameleon zitten.
Kameleon vertelt dat ze heel voorzichtig is, want ze is bang voor de ogen in de nacht die zoveel lawaai maken. Daarom kan ze met haar ogen verschillende kanten op kijken en kan ze haar kleur aanpassen aan de omgeving.
Pino probeert met zijn ogen ook verschillende kanten op te kijken, maar dat lukt hem niet. En hoe hard hij ook zijn best doet, zijn kleur blijft hetzelfde.
Ook kameleon is geen familie. Maar bij het afscheid waarschuwt ze Pino nog wel voor die gele ogen in de nacht.

Als de avond invalt, is Pino bij een dorp waar mensen wonen. Hij besluit te gaan slapen tegen een muur van een van de huizen. Maar dat lukt hem niet, door een ontzettend lawaai. En als hij zijn ogen opendoet ziet hij een paar grote gele ogen boven hem.
De gele ogen horen bij gekko, die zich voorstelt aan Pino. Hij vindt dat hij ontzettend mooi kan zingen en is trots op zijn prachtige lichtgevende ogen. Hij vertelt dat hij van de nacht houdt omdat dan iedereen voor ze gaan slapen naar zijn gezang kunnen luisteren.
Pino wil liever ’s nacht slapen en besluit dat gekko ook geen familie van hem is. Met zijn oren dicht probeert Pino door gekko’s gezang heen te slapen.

De volgende morgen gaat Pino verder. Hij loopt per ongeluk tegen de poot van een gigantische varaan.
Pino vraagt varaan of hij familie van hem. Varaan zegt dat hij denkt van wel.
Maar om het beter te zien vraagt hij Pino dichterbij te komen. Want zegt varaan, ik kan wel proeven of je familie bent van mij.
Maar vlak voor varaan Pino wil opeten, weet Pino weg te rennen.

Uit een kleine grot roept een stem Pino om daar weg te kruipen voor varaan.
In de grot ontmoet Pino een oude skink. Skink vertelt dat varaan graag hagedissen en andere dieren opeet.
Pino vertelt waar hij naar op zoek is. En al snel komen ze erachter dat ook skink geen familie is, want hij heeft glanzende schubben en een blauwe tong.
Maar skink weet wel iemand die op Pino lijkt, misschien is dat zijn familie. Pino is helemaal blij.

Skink brengt hem naar mevrouw baardagaam en haar familie.
Pino is dolblij en vraagt haar of zij zijn familie zijn. Samen gaan ze vergelijken. Ze houden allemaal van hetzelfde eten, ze houden van de zon, hebben ongeveer dezelfde kleuren, zijn allemaal plat en ze hebben stekels.
Maar wat is Pino teleurgesteld als de stekels niet op dezelfde plek zitten als die van hem. Waar zijn stekels op zijn staart zitten, zitten die bij de baardagamen rond hun kop en lijf.

En tot zover ben ik….. zoals je kunt zien heb ik nog geen einde. Natuurlijk komt hij uiteindelijk zijn familie tegen, maar hoe? Suggesties wellicht?

Wat schetsjes

Ik heb alvast wat schetsjes gemaakt voor mijn vormonderzoek.

Waarom een prentenboek over hagedissen?

Tijdens een van mijn stages op de Pabo, stond ik voor de klas in een groep 5.

Toen ik me daar de eerste dag kwam voorstellen, vertelde ik dat ik een hagedis als huisdier heb.

De kinderen vonden dit een reuze interessant gegeven en vroegen me om mijn hagedis een keer mee te nemen naar school.

Op een maandag nam ik mijn hagedis mee, de kinderen waren ontzettend nieuwsgierig. Alle kinderen durfden de hagedis aan te raken en zelfs vast te houden. Ze verbaasden zich over de structuur van zijn huid, 'het voelt een beetje als regenjasstof'. Maar de kinderen in mijn klas hadden zo veel vragen over hagedissen, dat de gehele weekendbesprekening kwam te vervallen.

Mijn 'Pino', de aanleiding van dit project en de hoofdrolspeler in mijn prentenboek.

Dit zette mij aan het denken, want de kinderen wisten eigenlijk zo ontzettend weinig over deze dieren. Die ze toch wel heel erg interessant (en een beetje spannend) vonden. Natuurlijk is er ook niet zoveel informatie over te vinden als over huisdieren als katten of honden.

Omdat ik als kind al ben opgegroeid met hagedissen als huisdieren, en er dus wel het nodige over weet en een zekere passie voor heb. Nam ik me op dat moment in de klas voor, dat ik graag een prentenboek wilde maken over hagedissen.

Ook de kinderen in mijn klas vonden dit een heel goed idee, en stelde voor om mijn eigen hagedis de hoofdrol te laten spelen in het boek.

Nieuw jaar, nieuw project!

Inmiddels heb ik twee hele bijzondere jaren achter de rug, waarin:

-ik ben afgestudeerd aan de kunstacademie St. Joost te Breda,
-mijn afstudeerfilm 'de kleine Kraai met blote billen' nationaal en internationaal werd opgepikt,
-ik op filmfestivals in Amsterdam, Antwerpen, Berlijn (jaja, dat hele grote festival), Teplice (Tsjechië) en zelfs in Tokyo, 'acte de presence' mocht geven,
-'de kleine Kraai met blote billen' een nationale en een internationale filmfestivalprijs heeft gewonnen,

-ik een nieuwe studie (verkorte deeltijd PABO) begon en deze helaas iets meer dan een half jaar voor mijn afstuderen moest beëindigen.

(Een still uit 'De kleine Kraai met blote billen'.)

Maar een nieuw jaar betekent nieuwe kansen en mogelijkheden!

Zo hoop ik mijn vernieuwde website zo snel mogelijk in de lucht te hebben, hier wordt hard aan gewerkt.

(Een voorbeeld van de vernieuwde www.raimke.com.)

En daarnaast ga ik een prentenboek maken, met als onderwerp hagedissen. En je kunt dit proces volgen vanaf deze blog!